Prawdziwy Christopher Robin

Nowa przyczepa doDo widzenia Christopher Robin koncentruje się na szczęściu A.A. Milne's Kubuś Puchatek książki sprowadzone do spustoszonej Anglii po I wojnie światowej, ale osobiście seria inspirowana wypchanymi zwierzętami była źródłem wielkiej walki dla autora i jego syna, prawdziwego Christophera Robina.

Christopher Robin Milne urodził się w Chelsea, Londyn, w sierpniu. 21, 1920, zaledwie 21 miesięcy po zakończeniu Wielkiej Wojny. Był pierwszym i jedynym dzieckiem urodzonym przez byłego oficera armii brytyjskiej Alana Alexandra Milne'a i jego żony Daphne de Sélincourt. Jego ojciec, z zawodu scenarzysta i pisarz, czerpał inspirację z wypchanych zwierząt Christophera, zwłaszcza pluszowego misia o imieniu Edward (nazwa „Kubuś” pochodzi od niedźwiedzia, którego widzieli w londyńskim zoo), aby tworzyć opowieści o przygodach przyjaciół na stu akrach Drewno. Pierwsza książka, zbiór wierszy dla dzieci, zatytułowany

Kiedy byliśmy bardzo młodzi, ukazał się w 1924 roku, wkrótce po czwartych urodzinach Christophera Robina. Według informacji sprzedano ponad 50 000 egzemplarzy w ciągu ośmiu tygodni Telegraf.

Patrząc wstecz na swoje wczesne dzieciństwo, Christopher powiedział pisarzowi Gylesowi Brandrethowi, że jego ojciec „nie jest dobry z dziećmi” i był głównie nieobecny w pracy albo w cenionym londyńskim klubie Garrick. Tymczasem jego matka nalegała, by ubrać go w „dziewczęce” ubranie i trzymać włosy pod uszami, co było dziwne nawet jak na ten czas. Najbliższym powiernikiem Christophera była jego niania, Olive Rand, która była z nim przez ponad 8 lat.

Czwarty i ostatni Puchatek tytuł, Dom w rogu Puchatka, opublikowane w październiku 1928 r. Do tego czasu każda książka sprzedawała setki tysięcy egzemplarzy na całym świecie. Wraz ze wzrostem popularności serialu wzrosła niechęć Christophera Milne'a. Zazdrosni koledzy z klasy zastraszali i szydzili z Christophera, który odpowiedział lekcjami boksu, by nauczyć się, jak się bronić. Wchodząc do szkoły z internatem w wieku 9 lat, Christopher Robin miał pełnoprawny „związek miłości z nienawiścią z moim fikcyjnym imiennikiem”, który trwał aż do dorosłości, napisał w swoim pamiętniku z 1974 r. Zaczarowane miejsca.

„W domu wciąż go lubiłem, czasami czułem się dość dumny z tego, że podzieliłem jego imię i byłem w stanie wygrzewać się w jego chwale. Jednak w szkole zacząłem go nie lubić, a ja coraz bardziej go nie lubiłem, im starszy byłem ”- napisał Christopher.

Ojciec i syn stworzyli pozory związku w okresie dojrzewania Christophera, wiążąc problemy algebry i krzyżówkę zagadki, kiedy młodsza Milne była w domu podczas przerw, ale ta fundacja rozpadła się, gdy Christopher wyjechał na studia do Cambridge. Po odbyciu służby w II wojnie światowej i ukończeniu dyplomu Christopher, po dwudziestce, nie znalazł satysfakcjonującej pracy. Nie żył zgodnie ze swoim „domowym nazwiskiem”.

Okres niepokoju umocnił jego niechęć do A.A. Uważał, że później wyjawił, że jego ojciec „dotarł tam, gdzie był wspinając się na moje niemowlęce ramiona, że ​​wykreślił mi moje dobre imię i nie zostawił mi nic prócz pustej sławy bycia jego syn."

Christopher prawdopodobnie stałby się jeszcze bardziej zgorzkniały, gdyby nie spotkał swojej przyszłej żony, która również była jego pierwszym kuzynem, w wieku 27 lat. Pani. Milne nie pochwalała związku Christophera i Lesleya, ponieważ ona i jej brat, ojciec Lesleya, byli obcy od 30 lat. Mimo to para wyszła za mąż kilka miesięcy później i razem otworzyli księgarnię.

Pisanie wspomnień wydawało się katharsis dla Christophera - „Wierzcie lub nie, mogę spojrzeć na te cztery [Kubuś Puchatek] książki bez wzdrygnięcia się ”- powiedział w wieku 60 lat - ale nigdy tak naprawdę nie pogodził się z rodzicami. Odwiedzał ojca czasami w ostatnich latach autora, ale po A.A. Milne zmarła, Christopher widział swoją matkę tylko raz w ciągu pozostałych 15 lat, które przeżyła po śmierci męża. Nawet na łożu śmierci, według Oxford Biography Index, Daphne Milne odmówiła zobaczenia swojego jedynego syna.

Christopher zaprzyjaźnił się z Brandrethem, który pisał musical o starszej Milne w 1980 roku. Powiedział pisarzowi, że już nie jest zły, że „dawno temu pożegnał się z rodzicami”. Rozstał się nawet z przyjaciółmi, którzy to wszystko rozpoczęli - jego zabawki z dzieciństwa Puchatek, Prosiaczek, Tygrysek, Kłapouchy i Kanga - w 1947 r., kiedy dał je nowojorskiej bibliotece publicznej, gdzie pozostawały na wystawie przez 20 lat „Lubię mieć wokół siebie to, co lubię dzisiaj, a nie to, co kiedyś lubiłem wiele lat temu” - powiedział. Pomimo niechęci i poczucia nieadekwatności, które nękały Christophera przez większość jego życia, Brandweth napisał, że wierzy, że jego przyjaciel „był szczęśliwy i spełniony” w chwili jego śmierci w 1996 roku.