WYPRÓBUJ W DOMU. Jeśli pójdziesz do MoMA, aby zobaczyć coś w tej chwili, musisz przejść przez pracę Jima Lambiego. Nie możesz tego uniknąć. W przedpokoju do szalonego latającego fana w atrium Marron znajduje się pełna, popowa instalacja Jima Lambie wykonana z taśmy winylowej. Śledząc zarysy schodów prowadzących na następne piętro, linie taśmy podkreślają architekturę i podkreślają, ile koloru brakuje MoMA. Jak turecki dywan lub kilim, kolor natychmiast ogrzewa przestrzeń i rozpuszcza się w rozmytą masę…
Jim Lambie to były rockman z Glasgow (The Boy Hairdressers and Teenage Fanclub), który powołał się do sztuk wizualnych. A ściślej jego skomplikowane instalacje podłogowe z taśmy winylowej. Korzystając z taśmy (na arkuszach), instalował te instalacje w Europie od co najmniej 2003 r., Aw 2005 r. Znalazł się na liście nagród Turnera.
Fajne jest to, że rodzi się z bardzo prostego pomysłu: użycia taśmy do pokrycia całych podłóg. Mocno przyczepna, półbłyszcząca i trwała taśma winylowa natychmiastowo uderza i można nią manipulować (z umiejętnością), aby stworzyć bardzo efektowną i piękną podłogę. Lobby MoMA, odwiedzane przez tysiące ludzi, wyglądało pięknie.
Tak jak Bri i Chad pokazali nam, jak używać taśmy maskującej do dodawania linii do ich ścian i Post-It do tworzenia ścian akcentujących w Bri & Chad's Fab on a Budget, możesz użyć taśmy winylowej na swojej podłodze, aby stworzyć efektowny projekt (który jest również usuwany). Lambie wydaje się używać arkuszy taśmy winylowej (patrz linki poniżej), ale można użyć rolek do pokrycia znacznie mniejszych sekcji. Ważne jest również, aby zmieniać szerokość, co można zrobić, kupując szerszą taśmę lub łącząc dwie szerokości razem. Pozwolę ci to rozgryźć.
Poniżej znajduje się kilka dobrych linków, które pokazują nie tylko instalacje Lambiego, ale także wideo i zdjęcia jego asystentów (nie byłoby fajnie, gdybyśmy wszyscy mieli asystentów). To da ci wyobrażenie o metodzie, możesz stworzyć własne szaleństwo.
Uwaga: Wszystkie te e-maile nie są w żaden sposób sponsorowane i często nie wiem, o czym zamierzam pisać, dopóki się nie obudzę i nie pójdę do pracy (jakbyś tego nie zauważył).