święto Dziękczynienia, które Amerykanie obchodzą co roku w czwarty czwartek listopada, jest świętem wdzięczności, rodziny, przyjaciół i oczywiście jedzenia. Aby świętować, my udekorować nasze stoły w jadalni do dziewiątek, obejrzyj Parada Macy's z okazji Święta Dziękczynienia (lub dużo piłki nożnej) i niech brudne naczynia leżą, abyśmy mogli zdobyć punkty najlepsze oferty zakupów w Czarny piątek.
Jednak tradycje Święta Dziękczynienia i znaczenie Święta Dziękczynienia zmieniały się z biegiem czasu. Mamy bardziej szczegółowe odpowiedzi na pytania typu: „Kiedy było pierwsze Święto Dziękczynienia?” Chociaż mogliśmy być nauczeni, że Święto Dziękczynienia było pokojowym połączeniem dwie kultury, które wydarzyły się, gdy Pielgrzymi po raz pierwszy osiedlili się w Massachusetts, historia kwintesencji amerykańskiego święta jest nieco bardziej skomplikowana niż To. Czytaj dalej, aby poznać prawdziwą historię pierwszego Święta Dziękczynienia oraz jego kulturowe znaczenie.
Od 1920 roku amerykańskie dzieci uczą się tego pierwszego
święto był spokojnym, uroczystym posiłkiem spożywanym przez pielgrzymów i rdzennych Amerykanów, aby wznieść toast za sukces raczkującej angielskiej osady kolonialnej w Plymouth w stanie Massachusetts w 1621 roku. To urocza mała winieta, którą wielu współczesnych Amerykanów uważa za podstawę wakacji. Chociaż szczęśliwy mit wielokulturowej kolacji jest zakorzeniony w odrobinie prawdy, nie opowiada on całej – skomplikowanej – historii Święta Dziękczynienia.Pielgrzymi, angielscy protestanci, którzy byli członkami prześladowanej sekty religijnej w Anglii, przybyli na kontynent północnoamerykański w 1620 roku. W 1621 r. ci, którzy przeżyli pierwszą zimę, upamiętnili to dziękczynieniem. Ale to, co uważali za „Święto Dziękczynienia”, było w rzeczywistości religijnym dniem postu i modlitwy, i najprawdopodobniej zorganizowaliby to zgromadzenie na wiosnę.
Wraz z nadejściem jesieni Pielgrzymi znów świętowali. Istnieje bardzo niewiele informacji na temat tego „pierwszego” jesiennego Święta Dziękczynienia, ale według organizacji non-profit Plimoth Patuxet Museums, Edward Winslow — Pielgrzym, który żeglował na statku „Mayflower” i mieszkał wówczas w Plymouth — odnotował w liście z 11 grudnia 1621 r., że odbył się trzydniowy festiwal z okazji żniw i około 90 Wampanoagów uczęszczany. Te uroczystości, jak napisał Winslow, odbywały się w „bardziej szczególny sposób [aby] wspólnie się radować”, tak jak Pielgrzymi byli wdzięczni za obfite zbiory, dzięki uprzejmości plemienia Wampanoag, które nauczyło ich podstawowych umiejętności przetrwania, takich jak rolnictwo i plądrowanie. W tamtym czasie takie dożynki były powszechne na całym świecie we wszystkich kulturach, w tym w Anglii i Ameryce Północnej.
Mroczniejsze święto dziękczynienia miało miejsce w 1637 r., kiedy gubernator kolonii Massachusetts Bay ogłosił dzień dziękczynienia, aby uczcić bezpieczny powrót ludzi, którzy zmasakrowali wioskę Pequot. Przez kilka następnych stuleci — a nawet do czasów współczesnych — koloniści i rdzenni Amerykanie będą to robić dzielić życie pełne konfliktów, naznaczone masakrami, zniewoleniem i dziesiątkowaniem populacji choroba.
Pierwsza próba ustanowienia narodowego Święta Dziękczynienia miała miejsce w 1789 roku, kiedy prezydent George Waszyngton opowiadał się za publicznym dniem podziękowań dla uczczenia zakończenia wojny o niepodległość i podpisania tzw Konstytucja. Ale Święto Dziękczynienia stało się oficjalne dopiero prawie sto lat później, w 1863 roku, kiedy prezydent Abraham Lincoln ustanowił je na żądanie Książka Godey's Lady redaktor magazynu Sarah Josepha Hale, która wierzyła, że święto pomoże narodowi wyleczyć się z traumy wojny secesyjnej.
We wczesnych latach Święto Dziękczynienia nie miało absolutnie nic wspólnego z dożynkami obchodzonymi przez Pielgrzymów w 1621 roku. Narracja ta została wprowadzona dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Ponieważ liczba imigrantów przybywających do Stanów Zjednoczonych szybko rosła w latach 1890-1920, niektórzy Amerykanie naciskali na silną tożsamość narodową, taką, jaką autor James W. Baker sugeruje włączenie ideologii kolonialnej do swojej książki Święto Dziękczynienia: biografia amerykańskiego święta. W ten sposób narodziła się zdrowa historia przyjęcia pielgrzyma i rdzennych Amerykanów, promującego pokój relacje między kulturami i skupienie się na religii – co według Amerykanów powinno stać w ich kraju Do. Nie uznał jednak wątłych relacji między kolonistami a rdzennymi Amerykanami.
Biorąc pod uwagę złożoną historię Święta Dziękczynienia i jego typową bieloną prezentację, niektórzy Amerykanie nie obchodzą tego święta. Zamiast tego wielu obserwuje Narodowy dzień żałoby, dzień pamięci ustanowiony w 1970 r. (listopad też Narodowy Miesiąc Dziedzictwa rdzennych Amerykanów.) Inni jednak są otwarci na pomysł świętowania żniw i dziękczynienia, tak jak robili to ich przodkowie – bez folgowania sobie w upiększonej narracji.
Zalecamy przeczytanie oświadczeń grup rzeczników rdzennych Amerykanów, takich jak Rodzima Nadzieja dowiedzieć się o Święcie Dziękczynienia przez pryzmat rdzennych społeczności amerykańskich. Ten artykuł, opublikowane w Smithsonian we współpracy z Narodowym Muzeum Indian Amerykańskich, podobnie jak rdzenni mieszkańcy, podziela spojrzenie na święta ta część napisany przez Seana Shermana z plemienia Oglala Lakota dla Czas.
Śledź House Beautiful na Instagram.
Pisarz współpracujący
Stefanie Waldek jest pisarką z Brooklynu zajmującą się architekturą, projektowaniem i podróżami. Pracowała w sztabie w Przegląd architektury, ARTnews, i Oyster.com, firmy TripAdvisor, i przyczynił się do Condé Nast Traveler, The Washington Post, Między innymi Design Milk i Hunker. Kiedy nie marzy o krzesłach z połowy stulecia, możesz ją ponownie oglądać Pliki x, prawdopodobnie w poczekalni na lotnisku lub w samolocie.
Kate McGregor jest redaktorką SEO House Beautiful. Omówiła wszystko, od wyselekcjonowanych podsumowań dekoracji i przewodników po zakupach, po przebłyski domu życie inspirujących twórców, dla publikacji takich jak ELLE Decor, Domino i Architectural Digest's Sprytny.