W Spare książę Harry maluje pełny portret króla Karola jako ojca

W Zapasowy, Książę Harry nie próżnuje. Opowiada o swoim żalu, swoich podróżach służbowych w Afganistanie, zakochaniu się w Meghan Markle, jego zjadliwa nienawiść do prasyi rozłam z księciem Williamem. Jest jedna osoba w Zapasowy jednak narracja, która zaskakująco się wyróżnia: ojciec Harry'ego, król Karol.

Chociaż ujawniono wiele szczegółów osobistych dotyczących króla, których prawdopodobnie nie chce tam ujawnić – jego miłość do niego pluszowego misia, jak wykonuje codzienne stania na głowie w bokserkach, aby poradzić sobie z bólem pleców, jak porównuje się do Prince'a Hal w Szekspira Henryk V— książka ujawnia złożony portret Karola jako ojca. (Lub „Pa”, jak nazywa go Harry; Charles, pisze Harry, nazywa swojego syna „kochanym chłopcem”).

Wspomnienia Harry'ego zaczynają się od śmierci księżnej Diany i tego, jak Karol, przekazując tę ​​tragiczną wiadomość, nie przytulił swojego syna.

„Nie był świetny w okazywaniu emocji w normalnych okolicznościach, jak można było oczekiwać, że pokaże je w takim kryzysie?” Harry pisze. „Jednak jego ręka ponownie opadła na moje kolano i powiedział: Będzie dobrze. To było dla niego bardzo dużo. Ojcowski, pełen nadziei, miły. I tak bardzo nieprawdziwe”.

Stamtąd książę Harry opowiada, jak Karol poradził sobie z nagłym byciem samotnym rodzicem. „Zawsze sprawiał wrażenie, jakby nie był do końca gotowy na rodzicielstwo – obowiązki, cierpliwość, czas. Nawet on, choć dumny człowiek, przyznałby się do tego. Ale samotne rodzicielstwo? Tata nigdy nie był do tego stworzony” – pisze Harry. „Szczerze mówiąc, próbował. Wieczorami krzyczałem na dole: Idę spać, tato! Zawsze radośnie odkrzykiwał: Zaraz tam będę, kochany chłopcze! Dotrzymał słowa, kilka minut później siedział na skraju mojego łóżka. Nigdy nie zapomniał, że nie lubię ciemności, więc delikatnie łaskotał mnie po twarzy, aż zasnęłam. Mam najmilsze wspomnienia jego dłoni na moich policzkach, czole, a potem budzeniu się i odkrywaniu, że zniknął, magicznie, drzwi zawsze zostawiały otwartą szparę”.

Obraz Charlesa siedzącego z Harrym, dopóki ten nie zasnął – to ojciec, który stara się jak najlepiej. W innej anegdocie Harry wspomina, jak Charles nauczył go jeździć jako dziecko, trzymając syna na kolanach. W jeszcze innym, kiedy Harry zastanawia się, co robić po szkole, Charles tylko wspiera go, by nie uczęszczał na uniwersytet i chce, żeby „zobaczył świat, kochany chłopcze! Mieć przygody”.

Po tym, jak Harry zrobi nagłówki gazet za noszenie nazistowskiego kostiumui zostaje sfotografowany nago w Vegas, reakcja Charlesa jest łagodna i życzliwa. Po incydencie z kostiumem Charles „nie tuszował faktów”, pisze Harry. "Kochany chłopcze, jak mogłeś być tak głupi? Moje policzki płonęły. Wiem wiem. Ale szybko dodał, że to głupota młodości, że pamięta, że ​​był publicznie oczerniany za młodzieńcze grzechy i to nie było sprawiedliwe, ponieważ młodość to czas, kiedy z definicji jesteś niedokończony. Wciąż rośniesz, wciąż się stajesz, wciąż się uczysz, powiedział. Nie wymienił konkretnie żadnego ze swoich młodzieńczych upokorzeń, ale ja wiedziałam. Wyciekły jego najbardziej intymne rozmowy, a jego najbardziej nieprzemyślane uwagi zostały wygłoszone na trąbce. Przesłuchiwano dawne dziewczyny, a ich oceny dotyczące jego uprawiania miłości rozeszły się po tabloidach, a nawet w książkach. Wiedział wszystko o upokorzeniu. Obiecał, że wściekłość z tego powodu minie, wstyd zniknie. Kochałam go za tę obietnicę, chociaż – a może dlatego – wiedziałam, że jest fałszywa. Wstyd nigdy nie zniknie. Ani nie powinno.” Następnie Charles wysłał syna na spotkanie z naczelnym rabinem Wielkiej Brytanii.

Harry najwyraźniej darzy Charlesa głęboką sympatią i miłością i doskonale zdaje sobie sprawę z własnych zmagań swojego ojca z okazywaniem emocji (a także wyraźnego braku terapii lub wsparcia psychicznego Charlesa). W jednym przypadku Harry pisze o trudnym dzieciństwie Charlesa i zastanawia się, jak to na niego wpłynęło. O wspomnianym pluszowym misiu Harry mówi: „Teddy chodził wszędzie z tatą. To był żałosny przedmiot, ze złamanymi ramionami i zwisającymi nitkami, dziurami załatanymi tu i tam. Wyobrażałem sobie, jak mógł wyglądać tata, kiedy łobuzy z nim skończyli. Teddy wyraził wymownie, lepiej niż tata kiedykolwiek potrafił, istotę samotności swojego dzieciństwa”.

Zapasowy zawiera historie o Charlesie jako ojcu, które rzadko trafiały na pierwsze strony gazet. Zamiast tego opowieści o wczesnym dzieciństwie Harry'ego i Williama skupiają się, być może słusznie, na Dianie. Jeszcze w tym pamiętnik królewski, widzimy Charlesa oczami Harry'ego.

Harry pisze: „Ścigał nas wszędzie Sandringham, wymyślając cudowne zabawy, takie jak ta, w której owinął nas kocami, jak hot dogi, aż wybuchnęliśmy bezradnym śmiechem, a potem szarpnął koc i wystrzelił nas z drugiego końca. Nie wiem, czy ja lub Willy kiedykolwiek śmialiśmy się bardziej. Ale na długo przed tym, jak byliśmy gotowi, przestał angażować się w tego rodzaju fizyczną zabawę”.

Harry ujawnia również dziwactwa Charlesa, szczególnie w opisywaniu jego codziennej rutyny. Pamięta kolację na dzień przed tym, jak dowiedzieli się, że Diana nie żyje, wspominając: „Kiedy wszyscy wypchaliśmy nasze twarze, usłyszeliśmy, jak tata stąpa w kapciach, wychodząc z kąpieli. Miał przy sobie swój „bezprzewodowy”, jak nazywał swój przenośny odtwarzacz CD, na którym lubił słuchać swoich „książek z bajkami” podczas moczenia. Tata był jak w zegarku, więc kiedy usłyszeliśmy go na korytarzu, wiedzieliśmy, że jest blisko ósmej. Nie ma złośliwości ani złości: tylko syn opowiadający o dziwactwach swojego taty.

W innej części ZapasowyHarry pisze: „Zawsze coś wąchał. Jedzenie, róże, nasze włosy. W innym życiu musiał być ogarem." To delikatny, choć dziwny obraz Karola: przyszłego króla, który uwielbia wąchać swoich synów.

Jednak przedstawienie nie zawsze jest pełne miłości. Gdy Harry służy w Afganistanie, pisze o rozmowie z ówczesną dziewczyną, Chelsea Davylub „Chels”. Harry mówi: „Myślenie o domu nigdy nie było łatwe z wielu złożonych powodów. Do słyszeć dom był ciosem w pierś. Jeśli nie dzwoniłem do Chelsa, dzwoniłem do taty. Jak się masz, kochany chłopcze?"

dodaje Harry, „Ale poprosił mnie, żebym raczej pisał niż dzwonił. Uwielbiał moje listy. Powiedział, że wolałby list”.

Czy to nie łamie ci trochę serca?

W innym miejscu Harry pisze o niezdolności Charlesa do mówienia o swoich emocjach. Harry mówi: „Miał problemy z komunikacją, słuchaniem, intymnością twarzą w twarz. Czasami, po długim wielodaniowym obiedzie, szedłem na górę i znajdowałem list na mojej poduszce. W liście będzie napisane, jak bardzo jest ze mnie dumny za coś, co zrobiłem lub osiągnąłem. Uśmiechałam się, kładłam go pod poduszką, ale jednocześnie zastanawiałam się, dlaczego nie powiedział tego chwilę temu, kiedy siedział naprzeciwko mnie.

Póżniej w Zapasowy, Harry szczegółowo zwierzył się swojemu ojcu z jego ciągłych zmagań ze zdrowiem psychicznym. „Tato, naprawdę zmagam się z atakami paniki i lękiem” – powiedział Charlesowi, który próbuje pomóc i wysyła go do lekarza, który „chciał mi dać pigułki” – wspomina Harry. „Nie chciałem brać tabletek”.

Podczas kolacji pewnej nocy o godz Highgrove, ojciec i syn rozmawiają o niepokoju Harry'ego. Jak pisze Harry: „Rozmawialiśmy z tatą dość obszernie o tym, przez co cierpiałem. Podałem mu szczegóły, opowiadałem historię po historii. Pod koniec posiłku spojrzał na swój talerz i powiedział cicho: Myślę, że to moja wina. Powinienem był zapewnić ci pomoc, której potrzebowałeś lata temu. Zapewniłem go, że to nie jego wina. Ale doceniam przeprosiny”.

Można to odczytać jako oskarżenie Karola, że ​​nie zapewnił swoim synom terapii, której potrzebowali po śmierci księżnej Diany, lub można to postrzegać jako syna, który dostrzega rozwój Karola po porażce. Wszyscy popełniają błędy.

Ból, jaki Harry czuje z powodu tego, że jego ojciec nie rozumie jego niechęci do prasy, jest szczególnie dotkliwy w książce. Charles, pisze Harry, nie rozumie okropności traktowania Meghan Markle przez tabloidy. Po jednej dyskusji na temat prasy Harry pisze: „Rozmowa toczyła się w kółko, a kiedy się rozłączyliśmy, poczułem się opuszczony”.

Czasami jest cyniczny w przedstawianiu Charlesa i relacji Charlesa z prasą. Harry przeprowadza psychoanalizę tego związku, pisząc o swoim ojcu: „Zawsze było z nim ale, jeśli chodzi o prasę, ponieważ nienawidził ich nienawiści, ale och, jakże kochał ich miłość. Można argumentować, że w tym tkwią zalążki całego problemu, a właściwie wszystkich problemów, sięgających dziesięcioleci. Pozbawiony miłości jako chłopiec, zastraszany przez kolegów ze szkoły, był niebezpiecznie, kompulsywnie przyciągany do eliksiru, który mu podawano”.

W tym artykule można by rozciągnąć tysiące słów na to, co Harry pisze o Charlesie — jego miłość do ogrodnictwa, jego pozytywną więź z Meghan (na początek), jego pragnienie odchudzonej monarchii, co Harry nazywa „żałosną” reakcją Karola na przecieki o księciu Williamie – ale ostatecznie jest to jasne, dlaczego Harry wierzy, jak powiedział Andersonowi Cooperowi: „Żadne z tego, co napisałem, wszystko, co zawarłem, nigdy nie miało na celu zranienia moich rodzina."

Król Karol może nigdy nie czytać Zapasowy. on jest obecnie nie rozmawia z Harrym, jak ujawnił Harry 60 minut. Pałac Buckingham nie odpowiedział jeszcze publicznie na nic, co Harry powiedział w wywiadach lub napisał we wspomnieniach. Ale jeśli już – mimo wszystko! – Portret księcia Harry'ego przedstawiający jego ojca jest trójwymiarowy.

---