Pierwszy rok tysiącletniego ogrodnika na działce

Pod koniec marca 2020 r. wpadliśmy w ogólnokrajową blokadę. Wiele firm zatrudniało swoich pracowników, spędzaliśmy godziny w kolejkach do supermarketu i nagle pojawiło się pytanie „co teraz?”. Niektórzy nabrali ducha przedsiębiorczości i założyli małe firmy, inni planowali cotygodniowe quizy, a nawet zaczęli biegać (proszę nie pokazywać mi swoich 5k na Strava).

Oto mieszkałem z rodzicami i przykutym do łóżka bratem po operacji kolana, drapiąc się po głowie, zniechęcony całym tym wolnym czasem. Część mnie była przekonana, że ​​wyjdę z kwarantanny jako ten guru zdrowia i sprawności, ale – jak wielu innych młodych ludzi – odkryłem ogrodnictwo i Rozwijaj swój własny (GYO), i moim zdaniem było to o wiele bardziej satysfakcjonujące niż katastrofalna próba nadążania za treningiem Joe Wicksa na YouTube.

Miesiąc lub dwa, gdy przedzierałem się przez rozklekotaną szklarnię z PCV i zbierałem środki z rolki na biodegradowalne startery do sadzonek, wierzyłem, że jestem gotowy na wielką ligę. Mój partner, Jack, którego zamknięto ze swoją rodziną w sąsiednim mieście, powiedział mi, że mamy okazję mieć własną

działka działkowa w okolicy w Kent i skorzystaliśmy z okazji. Na szczęście jeden z jego sąsiadów po prostu nie miał czasu na utrzymanie swojej działki i łaskawie podpisał nas jako współwłaścicieli tak długo, jak chcieliśmy.

Po wpatrywaniu się, lekko zdezorientowany, na kilka Monty Don samouczki wideo, postanowiliśmy po prostu spróbować. - Jak trudne to może być? Naiwnie zadałem sobie pytanie. Cóż, każda inna fabuła wokół nas była nieskazitelna – mówię jak z obrazka. Lilie Calla, słoneczniki, owoce i warzywa wszystko wyglądało tak, jakby należało do magazynu. Praktycznie słyszałem Beethovena Dla Elizy bawiąc się, jak się na nich gapiłem. Nasz jednak nie był taki, jak sobie wyobrażałem.

Na całej działce było do 1,5 m chwastów, a dość zirytowany kierownik działki powiedział nam, że trzeba jak najszybciej usunąć, aby zatrzymać nasionko od rozprzestrzeniania się. Pierwszym momentem realizacji był fakt, że byliśmy kompletnie źle przygotowani do takiego zadania. Po dwóch godzinach i zaledwie metr w dół uświadomiliśmy sobie, że kielnia i nożyce do trawy nie są w stanie sprostać gigantycznej pracy, którą mieliśmy przed sobą.

Wystrzeliliśmy do najbliższych centrów ogrodniczych i marketów budowlanych, aby poszukać zapasów. Po stłumieniu kilku chichotów, gdy ktoś wspomniał o motyce ogrodowej, usadowiliśmy się na łopacie i widłach i modliliśmy się, aby nasi nowo poznani przyjaciele przybyli ze swoją kosiarką spalinową. Pomimo wszystkich naszych nowych, błyszczących narzędzi, okazuje się, że jedyną rzeczą, która byłaby dla mnie najbardziej przydatna, była prezentacja, gdy wzywa natura!

Przewiń do przodu o dwa tygodnie cięcia, kopania i rozrzucania kompost zarówno w deszczu, jak i w blasku słońca byliśmy w końcu gotowi, aby umieścić nasze sadzonki w ziemi. Czując się całkiem dobrze i szykując się do przyjęcia nagrody „Ogrodnik Roku”, byliśmy błogo nieświadomi, że czeka nas nasz największy dotychczas problem… ślimaki. Te mięczaki miały wkrótce stać się zmorą naszego życia, głównie dlatego, że chcieliśmy naturalnej metody ich odstraszania. Próbowaliśmy wszystkiego, od zmiażdżonych skorupek jajek po bariery z jeżyn, ale w końcu musieliśmy pogodzić się z tym, że jedyną rzeczą, jaką ślimaki lubią bardziej niż rośliny, jest piwo. Nigdy nie sądziłem, że będę dzielić Budweisera z małym oślizgłym stworzeniem, ale z drugiej strony miałem gorsze sobotnie wieczory.

Sarah i Andy, nasi sąsiedzi z działki, bardzo przyzwyczaili się do tego, że Jack i ja patrzyliśmy na nich, jakby mówili wężomową, oferując nam rady i wskazówki. Sarah, ogłoszona „królowa kabaczka”, z wielkim sukcesem wyhodowała Turks Turban, Patty Pan, dynię piżmową, dynię bananową i wiele innych. Każdego roku wybijała pokaz Halloween z różnorodnością dynie, tykwy i kabaczek, o których inni miłośnicy działek mówili, że są smakołykiem.

Sarah powiedziała mi: „Nasza mała działka jest jak rodzina, wszyscy znamy się stosunkowo dobrze. Mamy ogromny międzynarodowy wpływ, od babci z Nepalu po szwajcarskiego zarządcę nieruchomości. Istnieje kilka prawdziwych postaci, a to tylko przyczynia się do ogólnego uroku tego miejsca. Ostatnio Andy i ja zabieramy naszego nowonarodzonego synka na działkę. Musieliśmy zmienić jego pieluszkę w dość kreatywny sposób, m.in. na kompostownikach, na ścieżkach i przy półce samochodu. Zapewniamy, że to jedyna rzecz, której nie będziemy kompostować!

Zaangażowanie młodych ludzi w ogrodnictwo działkowe jest bardzo satysfakcjonującym doświadczeniem. Udało nam się nawet zaangażować mojego pięcioletniego siostrzeńca. To prawda, że ​​chciał tylko zabić róże i utopić wszystkich naszych rośliny z wężem, ale podobało mi się pokazywanie mu społeczności, w której tempo było znacznie wolniejsze i prostsze i nie obracało się wokół technologii.

Biorąc pod uwagę, że byliśmy kompletnymi nowicjuszami, pod koniec jesieni nie mogłem być bardziej dumny z tego, co osiągnęliśmy. Mieliśmy więcej pomidorów, niż wiedzieliśmy, co zrobić, zrobiliśmy najpyszniejszego ratatouille z wyhodowanej przez nas dyni, dynię w sam raz na Halloween a nawet kilka bakłażanów.

Nauczyłam się, że bez względu na to, jak głupio to może wyglądać, zdecydowanie powinieneś zakrywać łuski kukurydzy skarpetkami lub będą je miały lisy, można hodować okrę w szklarni, a osy mogą czasem wlecieć do fig i umrzeć tam. To sprawi, że sprawdzicie dwa razy, przyjaciele jedzący figi.

Działka szybko stała się przestrzenią, w której mogliśmy uciec od świata, obserwować rozwój nowego życia i nagradzać się rodzimymi produktami. Aby naprawdę zrozumieć, skąd pochodzi twoja żywność i cierpliwość, jakiej wymaga od siewu aż do zbiorów, doceniliśmy zarówno to, co jemy, jak i środowisko, z którego pochodzi.

Może nie jesteśmy ekspertami w dziedzinie ogrodnictwa, ale działki są naprawdę dla każdego, wystarczy założyć rękawiczki ogrodnicze, podciągnąć kalosze i utknąć.

Podążać Dom Piękny na Instagram.

---

Ta treść jest tworzona i utrzymywana przez stronę trzecią i importowana na tę stronę, aby pomóc użytkownikom podać ich adresy e-mail. Możesz znaleźć więcej informacji na temat tej i podobnych treści na piano.io.