Położony w centrum przewiewnego nadmorskiego miasta New Plymouth, Pukekura Park rozciąga się na powierzchni 128 akrów z kuszącymi ogrodami formalnymi, oszałamiającymi wodospadami i rozległymi szklarniami paproci i wnętrzami rośliny. Cud botaniczny powstał w 1876 roku jako miejsce, w którym odwiedzający mogą odkrywać rodzime i egzotyczne nasadzenia oraz spacerować wzdłuż dwóch jezior. W parku odbywa się wiele imprez, w tym słynny Festiwal Świateł podczas Świąt Bożego Narodzenia.
Formalnie znany jako Sir Seewoosagur Botanic Garden, bujny cud, położony w Pamplemousse, jest najstarszym ogrodem botanicznym na półkuli południowej.
Początki sięgają 1735 roku i słynnego francuskiego gubernatora Mauritiusa, François Mahé de Labourdonnais. Od tego czasu w ogrodzie botanicznym wyrosło ponad 650 odmian roślin i 86 różnych odmian palm z całego świata.
Zajmujący ponad 16 akrów setki gatunków flory i pięknych ptaków Asuan Botanical Garden stanowi całość wyspy Kitchenera na Nilu.
Wyspa została podarowana Lordowi Horatio Kitchenerowi w 1890 roku, po tym, jak służył jako dowódca armii egipskiej. Kitchener wykorzystał swoją wiedzę o egzotycznych palmach i roślinach, aby przekształcić wyspę w globalny pokaz rzadkich kwiatów z Azji Wschodniej, Indii i innych części Afryki.
Aby upamiętnić jego panowanie i przywództwo, Richard Wingfield, 1. wicehrabia Powerscourt, zlecił Urodzony w Niemczech architekt Richard Castle ma zbudować 68-pokojową rezydencję przypominającą wspaniałą włoską willę renesansową 1730.
Ogrody, opracowane jako uzupełnienie architektury palladiańskiej, powstawały w dwóch głównych okresach. Formalny plan ogrodów powstał wkrótce po ukończeniu budowy majątku, ale projekt został zrealizowany dopiero w latach czterdziestych XIX wieku.
Od kwitnących ogrodów ściennych po unikalne japońskie sadzenie, po czarującą dolinę Tower, ten bujny cud prezentuje się najlepiej w projektowaniu krajobrazu z zapierającymi dech w piersiach widokami na Sugar Loaf Mountain.
Pierwotnie zbudowany w 1509 roku podczas dynastii Ming, Ogród Pokornego Administratora powstał jako prywatny ogród cesarskiego wysłannika i poety Wanga Xianchena. Legenda głosi, że Wang pragnął odpocząć od stresów związanych z oficjalnym życiem, a ogród był dla niego idealnym miejscem do stworzenia nowego spokojnego życia.
Zbudowany na ruinach świątyni Dahong, rozległy krajobraz obejmuje 48 różnych budynków ze 101 tabliczkami, 40 stelami, 21 cennymi starymi drzewami i ponad 700 piórami w stylu Suzhou. Wielu chińskich ogrodników nie tylko uważa go za jeden z najpiękniejszych ogrodów w całych południowych Chinach, ale także został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Noszący przydomek „Miasto w ogrodzie” nie jest zaskoczeniem, że Singapur szczyci się imponującą kolekcją ogrodów i parków rozsianych po całej swojej innowacyjnej architekturze i drapaczach chmur. Prawdopodobnie najsłynniejsza zieleń w Singapurze, Ogrody Botaniczne szczyci się imponującą kolekcją kwitnących roślin o powierzchni ponad 60 akrów i służy jako wiodący tropikalny instytut botaniczny.
Pomysł utworzenia ogrodu narodowego w Singapurze sięga 1822 roku, kiedy Sir Stamford Raffels zaczął rozwijać „eksperymentalny ogród” w Fort Canning. Na przestrzeni wieków ogród dalej się powiększał, obejmując miasto i rozwijając unikalną kolekcję tropikalnej roślinności.
W samym sercu regionu Huasteca znajduje się ekscentryczny pokaz rzeźb ukrytych wśród bujnej roślinności dżungli i żywych orchidei. Początki Las Pozas sięgają 1962 roku, kiedy angielski poeta i artysta Edward James zaczął budować elementy w stylu surrealistycznym inspirowane wieloma jego roślinami, które zostały zniszczone przez mróz.
W ogrodach znajduje się dziewięć płynących basenów i ponad 30 konstrukcji - niektóre przypominają rośliny, klatki schodowe i ekran katedry, a inne wyglądają na prawie niekompletne. Chociaż uważa się, że w końcu mógł to być zamysł dziwacznego artysty.
Jean Le Breton, minister finansów François I, miał wizję wielkości, kiedy nabył ziemię i dawną starożytną fortecę, w której dziś stoi Château de Villandry. Breton wykorzystał własne umiejętności architektoniczne i zainteresowanie ogrodnictwem, aby stworzyć starannie ułożony, ozdobny ogród, który płynnie łączył się z wnętrzami zamku.
Jednak wraz ze zmianą właścicieli, zielona oaza przeszła wiele drastycznych zmian. Dopiero w 1906 roku nowy właściciel Joachim Carvallo poświęcił czas i wysiłek, aby ogrody w końcu powróciły do swoich renesansowych korzeni.
W 1606 roku książę-arcybiskup Wolf Dietrich zlecił budowę Pałacu Mirabell i ogrody jako miejsce dla jego ukochanej Salome Alt i jego ucieczki od stresującego życia przy ul Sąd. Romantyczne ogrody w stylu barokowym, jakie są dziś znane, zostały później zaprojektowane przez Johanna Bernharda Fischera von Erlacha w 1690 roku, a na całym terytorium posypano posągi o tematyce mitologicznej.
Cud botaniczny dotarł nawet do srebrnego ekranu w Dźwięk muzyki, gdzie Maria i dzieci von Trapp tańczą wokół Fontanny Pegaza i na Wzgórzu Różanym.
Zachwalany jako jeden z „Trzech Wielkich Ogrodów Japonii”, Kenroku-en odzwierciedla harmonię z naturą w swoich uproszczonych, ale skrupulatnie zaplanowanych krajobrazach. Budowa pogodnej świetności rozpoczęła się w połowie XVII wieku przez klan Maeda i trwała prawie 200 lat.
Kenroku-en bezpośrednio przekłada się na „Ogród Sześciu Wzniosłości”, odnosząc się do podstawowych atrybutów pliku idealny ogród w chińskiej teorii krajobrazu: sztuczność, odosobnienie, panorama, starożytność, drogi wodne i przestronność. Wiele z historii ogrodu można zobaczyć w jego uroczych stawach, urokliwych domach herbacianych i wypoczynkowych oraz wyspach rodzimej flory.
Plik dom i ogrody Claude'a Moneta pozwalają entuzjastom sztuki odkrywać krajobrazy i stawy, które zainspirowały najbardziej kultowe dzieła francuskiego impresjonisty, takie jak Staw lilii wodnej i Ogród artysty w Giverny.
Zabrany przez uroczą wioskę w północnej Francji, Monet osiadł w swoim różowym stiukowym domku w 1883 roku, gdzie spędzić resztę życia i zbudować swój znany ogród frontowy „Clos Normand” i staw z liliami wodnymi „Jardin d'Eau”. Wspinające się altany różane otaczają ścieżkę do wspaniałych wierzb płaczących, kwitnących drzew owocowych i japońskiego mostu.
Rozciągający się na ponad 500 akrach w nadmorskim mieście Pattaya Ogród Tropikalny Nongnooch zawiera ponad 670 rodzimych gatunków roślin i dziwaczne wystawy, w tym miniaturową replikę Stonehenge i wieżę mrówek. Pisit i Nongnooch Tansacha po raz pierwszy kupili ziemię w 1954 roku z zamiarem przekształcenia przestrzeni w plantacji owoców, ale później otworzył przestrzeń dla publiczności w 1980 roku jako tropikalny kwiat i roślina ochrona. Oprócz doskonale wypielęgnowanych ogrodów, goście mogą również podziwiać tajskie pokazy kulturalne, muzeum samochodów, staw rybny i pokazy słoni.
Rozpoznawany jako Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1997 roku Ogród Mistrza Sieci ilustruje klasyczny design Suzhou i ustanawia związek między sztuką a naturą. Urocza zielona przestrzeń mieszkalna obejmuje pawilony, sale muzyczne, stawy i kuszące gaje bambusowe na jednym akrze ziemi. Miejskie Muzeum Sztuki wzorowali swój dwór Astor na wzór dziedzińca uczonego w Panu Sieci.
Narodziny Królewskie Ogrody Botaniczne sięga 1759 roku, kiedy księżniczka Augusta, matka króla Jerzego III, założyła dziewięcioakrowy ogród botaniczny w obszarze Kew w Wielkim Londynie. Z biegiem lat Kew Gardens rozrosło się do ponad 300 akrów ogrodów i szklarni i szczyci się największymi kolekcjami botanicznymi i mikologicznymi na świecie. Wysoki chodnik w koronach drzew zapewnia imponujące widoki na teren, w tym Palmiarnię, w którym znajduje się bujny wewnętrzny las deszczowy.
Położony na zboczu Góry Stołowej, Narodowy Ogród Botaniczny Kirstenbosch stał się pierwszym ogrodem botanicznym na świecie zaangażowanym w rodzimą florę w 1913 roku. Jedna z głównych atrakcji, chodnik ze stalowo-drewnianego baldachimu, wije się przez i ponad drzewami Arboretum, oferując jednocześnie spokojny widok na okoliczne góry i Cape Flats. Kirstenbosch mieści również rozległą oranżerię, w której znajdują się rośliny rodzime dla różnych biomów RPA, w tym sawanny, fynbos i karoo.
Plik Punkt orientacyjny w południowej Holandii zawiera imponujące 7 milionów cebul kwiatowych posadzonych na 79 akrach ziemi, co czyni go największym ogrodem kwiatowym na świecie. Teren był niegdyś ogrodem owocowo-warzywnym przeznaczonym na kuchnię zamku Teylingen, zanim zamek Keukenhof został zbudowany w 1649 roku. W 1949 roku grupa czołowych hodowców kwiatów stworzyła wystawę kwitnących wiosną, ustanawiając początek ogrodów tulipanów i wiosennego parku.
Położony w głębokiej na 2000 stóp dolinie na Wyspie Ogrodowej, lasach tropikalnych i siedliskach łęgów Ogród i rezerwat Limahui obejmuje ponad 1000 akrów. Amerykańskie Towarzystwo Ogrodnicze uznało tropikalną przestrzeń za najlepsze naturalne ogrody botaniczne w Stanach Zjednoczonych z ochroną rzadkiej flory hawajskiej i roślin o znaczeniu kulturowym, takich jak rodzimy hibiskus i chlebowiec. Na spektakularnych tarasach taro nad centrum dla zwiedzających rezerwatu znajduje się starożytny system nawadniania, którego historia sięga wieków.
Plik Ogród Botaniczny w Nowym Jorku oferuje 250-akrową spokojną ucieczkę dla mieszkańców miast w samym sercu Bronxu. Enid A. Haupt Conservatory pozwala odwiedzającym odkryć kryte pustynie, wodospady i tropikalny krajobraz, który obejmuje największą na świecie kolekcję palm w pomieszczeniach. Jeden z 50 różnych ogrodów, Peggy Rockefeller Rose Garden, mieści ponad 650 odmian pachnących róż.
Kiedyś w miejscu kamieniołomu cementu Robert Pim i Jenni Butchart przekształcili stare złoża wapienia w początek najbardziej znanej atrakcji ogrodu - Sunken Garden w 1904 roku. Dzisiaj, Butchart Gardens rozciąga się na 55 akrach i obejmuje 900 odmian roślin rabatowych, w tym śródziemnomorski ogród i 26 szklarni. Ogrody, które każdego roku odwiedzają prawie milion osób, zostały uznane za Narodowe Miejsce Historyczne Kanady.
Na obrzeżach spokojnego miasta Kennett Square leży 1077 akrów Ogrody Longwood. Początki ogrodu sięgają 1906 roku, kiedy przemysłowiec Pierre du Pont kupił małą farmę w celu zachowania kolekcji historycznych drzew. Ponad sto lat później Longwood Gardens nadal jest liderem w badaniach ogrodniczych, oferując programy edukacyjne na swoich lasach, łąkach i terenach zielonych.
W równym stopniu ogród botaniczny i marzenie artysty, Jardin Majorelle’s Świetliste, niebieskie budynki i 300 egzotycznych gatunków roślin opowiadają historię jego pomysłowego tła. Jacques Majorelle, syn projektanta mebli w stylu Art Nouveau Louisa Majorelle'a, spędził prawie cztery dekady, tworząc ogród krajobrazowy z roślinami z pięciu kontynentów, takimi jak kaktusy, juki, jaśmin, drzewa kokosowe, bambus i bugenwilla. Cztery lata po śmierci Majorelle w 1980 roku francuski projektant mody Yves Saint Laurent uratował domów i ogrodów od chętnych deweloperów i kontynuował zachowanie bujnej roślinności domu ogród botaniczny.
Spokojny ogród skalny w buddyjskiej świątyni Ryōan-ji Zen jest reklamowany jako jeden z najwspanialszych przykładów japońskiego suchego krajobrazu (kare-sansui). W ogrodzie zen znajdują się duże formacje skalne umieszczone wśród starannie wygrabionych gładkich kamyków; większe kamienie są umieszczone w taki sposób, że prawie niemożliwe jest ich oglądanie w tym samym czasie, gdy siedzą. Zgodnie ze starożytną tradycją, każdy, kto może zobaczyć każdy kamień z pozycji siedzącej, osiągnął całkowite oświecenie.
Jardim Botanico sięga czasów księcia Regenta Dom João, kiedy zlecił ogrodowi wprowadzenie do brazylijskiego klimatu nowych roślin, takich jak gałka muszkatołowa, pieprz i cynamon. Kiedy ogród botaniczny został otwarty dla publiczności w 1822 roku, gości witano rzędami królewskich palm, które później stały się najbardziej znanym symbolem parku. W Jardim Botanico znajduje się obecnie ponad 8 000 egzotycznych gatunków roślin i ponad 600 gatunków orchidei.
Jako dom mistrzowskich dzieł rzeźbiarskich, takich jak Fontana del Bicchierone, the Villa d'Este w Tivoli pozostaje jednym z najbardziej znanych pokazów kultury renesansu. Po wyborze gubernatora Tivoli w 1550 roku, kardynał Ippolito II d'Este z Ferrary powierzył architektom Pirro Ligorio i Alberto Galvani ma przekształcić klasztor benedyktynów w królewski pałac z zaczarowanymi ogrodami, które będą odzwierciedlać jego nowość status. Dzięki innowacyjnemu projektowi i detalom ogrodu wodnego, tereny Villa d'Este są uważane za „giardini delle meraviglie” lub ogród cudów.
Król Francji Ludwik XIV zlecił słynnemu francuskiemu projektantowi krajobrazu André Le Nôtre renowację budynku ogrody Wersalu pasujący do okazałych sal i pomieszczeń pałacu z 1661 roku. Podejmując wyzwanie, ogrodnik rozszerzył teren na prawie 2000 akrów pachnące kwietniki, fontanny i rzeźby, oranżeria i Canal Grande, do którego używał król Ludwik przejażdżki gondolą.
Podoba Ci się ten artykuł? Zapisz się do naszego newslettera aby więcej takich artykułów trafiało bezpośrednio do Twojej skrzynki odbiorczej.
ZAPISZ SIĘ
