Najdziwniejsze rzeczy, które kupiliśmy na Amazon

Czy kiedykolwiek przeglądałeś historię zakupów na Amazon? Chociaż moja jest mieszanką domowych potrzeb oraz Duchów Świąt Bożego Narodzenia i Urodzin, jest tam też kilka prawdziwych drapaków do głowy. Wiedziałem, że nie mogę być jedyny, więc poprosiłem kilku odważnych współpracowników, aby przekopali się przez ich konto Amazon i podzielili się jednym z ich dziwniejszych zakupów.

Brittney: Na Halloween w zeszłym roku poszedłem na imprezę kostiumową o tematyce koktajlowej i przebrałem się za gin z tonikiem. Musiałam zindeksować cały kostium, więc aby uzyskać musujący wygląd toniku, nałożyłam na sukienkę folię bąbelkową. Nie potrzebowałem tak dużo, ale 30 stóp to najmniejsza ilość, jaką udało mi się znaleźć (jednak to, co zostało, to świetny środek przeciwstresowy).

Arlyn: Moja historia Amazon przypomniała mi, że wybrałem tego złego chłopca w 2008 roku, więc pamięć o tym, dlaczego jest dość niejasna. Jedyne, o czym mogę pomyśleć (zgodnie z czasem), to to, że kupiłem go dla mojego kochającego nosorożca narzeczonego, który lubi majsterkować i budować losowe rzeczy, ale biorąc pod uwagę, że nie mam wspomnienie, jak widział to w jakimkolwiek swoim lub moim domu, prawdopodobnie nigdy nie zostało zbudowane, i być może nie miał pojęcia, dlaczego został mu to podarowany, tak jak ja teraz o tym, dlaczego ja kupiłem to.

Tara: Potrzebowałem rękawic kuchennych. Widziałem to w łapanka na Kitchn i kupiłem je od razu, ponieważ są zarówno zabawne wizualnie, jak i słowne kalambury. Jeśli twoja rękawica kuchenna może cię zachichotać, to mówię, że to wygrana.

Nora: Tak więc jako dziewczyna, która spędziła dzieciństwo przebierając się za pionierkę dla zabawy, nieuchronnie pracowałam w teatrze zaraz po studiach. Rozmawiałem z jednym ze stażystów na temat gry komputerowej American Girl, w której można tworzyć sztuki ze swoimi ulubionymi postaciami, i jak to doprowadziło ją do zostania reżyserem. W przypływie szaleństwa zamówiłem grę za jednego centa, nie biorąc pod uwagę, że gra wyprodukowana w 1994 roku nie byłaby kompatybilna z moim komputerem Mac. Nadal jest w domu mojej mamy, bo nie mogę się zmusić, żeby go wyrzucić.

Carrie: Opublikowanej w 1979 roku, szukałem egzemplarza tej książki w zeszłym roku, aby dołączyć ją do prezentu urodzinowego dla mojego najlepszego przyjaciela z dzieciństwa. Wywarło to na nas duże wrażenie i wystarczy, że porzucę kilka wątków fabularnych, aby wyjaśnić, dlaczego: ucieczka od króla Uliczny gang Kobra, nastolatki Barnie i Teresa ukrywają się w centrum handlowym w New Jersey i postanawiają uczynić go swoim nowym Dom. Tak jak osiedlają się i uczą, jak przechytrzyć ochronę centrum handlowego, zostają schwytani przez bandę uciekinierów, niezadowolonych nastolatków, którzy już zamieszkali w pełnym wymiarze godzin w centrum handlowym, spędzając dni udając manekiny. Czy sprawy mogą się pogorszyć? Tak. Barnie i Teresa znajdują się w środku wojny o tereny między sklepikarzami a Oddychającymi Ustami, którzy rządzą parkingami w centrum handlowym. Czas o nazwie Secrets of the Shopping Mall, „Lord & Taylor of the Flies” i to naprawdę powinno być wystarczającą rekomendacją.

Adrienne: Jestem jak rekordzista świata, wielokrotnie nagradzany łamacz naczyń. Szklanki, filiżanki do herbaty, kieliszki do kawy, kieliszki do wina, salaterki — nie ma znaczenia, co to jest; jeśli jest łamliwy, zepsułem go. I nie tylko spada (chociaż to z pewnością większość mojej historii łamania), byłem również znany z przypadkowego trzaskania talerzem w kran. Heck — złamałem nawet rączkę filiżanki herbaty pewnego dnia, o własnych siłach, gdy go podnoszę.

Nie tak dawno umawiałam się z facetem, który miał te niesamowite szklane kubki z kowbojskimi butami. Te rzeczy były idealne do zimnych lub gorących napojów i uwielbiał je. I oczywiście złamałem jeden. Zabawne jest to, że nawet nie pamiętam, jak to zepsułem — byłem po prostu zbyt sparaliżowany przerażeniem tym, co zrobiłem, aby utrwalić to wspomnienie. Ale mogę ci powiedzieć: w końcu znalazłem jedno z dzieci na sprzedaż na Amazon po tym, jak posprzątałem połamane odłamki tego, które złamałem, prawie wystarczyły, by złożyć z powrotem połamane odłamki mojego serce.

I właściwie, teraz, kiedy patrzę na ten kubek, to wcale nie jest takie dziwne i być może będę musiał go kupić dla siebie! (Lub jak cztery, wiesz, na kopie zapasowe).

Tara jest dyrektorem ds. wiadomości i kultury w Terapii Mieszkaniowej. Kiedy nie przeglądasz Instagrama, stukając dwukrotnie zdjęć zwierząt domowych i memów astrologicznych, znajdziesz jej oszczędne zakupy po Bostonie, pływanie kajakiem na Charles i starające się nie kupować więcej roślin.