![Zdjęcia z wycieczki z przyczepą ładunkową o powierzchni 112 stóp kwadratowych](/uploads/acceptor/source/70/no-picture2.png)
„Projektowanie wnętrz jako zawód zostało wymyślone przez Elsie de Wolfe”, Nowojorczyk raz ogłoszony. Rzeczywiście, na początku XX wieku Wolfe był pierwszym twórcą, który otrzymał zamówienie na dekorację domu, co czyni ją technicznie pierwszą profesjonalną projektantką wnętrz - chociaż tego terminu jeszcze nie było posługiwać się. Wolfe wyrobiła sobie markę, unikając ciężkich, ciemnych wiktoriańskich wnętrz na rzecz jaśniejszych, jaśniejszych schematów. W 1905 roku została wybrana do zaprojektowania Colony Club, klubu towarzyskiego dla kobiet z towarzystwa i projektu, który pozwolił jej poznać wielu zamożnych mecenasów Nowego Jorku. Jej zamożni klienci obejmowali członków rodzin Morgan, Frick i Vanderbilt, a także księcia i księżnej Windsoru.
Ruby Ross Wood
$8.99
Mówiąc o Wolfe, pisał dekorator Dom w dobrym guście, podręcznik projektowania wnętrz z 1913 r.zpomoc innej dekoratorki: Ruby Ross Wood, dziennikarki i ghostwriter Wolfe'a. Wood miała zostać dekoratorem na swoich własnych prawach, wyposażając mieszkania dla takich osób jak Alfred Vanderbilt, Rodman Wanamaker, Brooke Astor oraz Ellen i Wolcott Blair. Poprzez swoją firmę założoną na początku lat dwudziestych XX wieku i krótkotrwały nowojorski sklep projektowy Wood wprowadziła Amerykanów do innowacyjnych projektów Wiener Werkstätte i wciąż wszechobecnego wyglądu czarno-białego marokańskiego dywaniki.
Parafia Dorothy „Sister”, połowa kultowej Parish-Hadley, jest prawdopodobnie najbardziej znana ze swoich prac nad Białym Domem im. Kennedy'ego, ukończona wraz z Pierwszą Damą Jacqueline Kennedy, dla której już urządziła kamienicę w Georgetown, gdy JFK służył w Kongres. Zarówno dzięki swojej pracy solowej, jak i spuściźnie z Parish-Hadley, Parish spopularyzowała wyluzowany, przewiewny styl, którego paleta, akcenty (wiklina, igiełka, tykające paski) i wrażliwość pozostają podstawą pewnego klasycznego, ukochanego stylu preppy dzisiaj.
Po odbyciu służby w II wojnie światowej Hadley urodzony w Tennessee studiował projektowanie w Parsons i został zatrudniony przez McMillen, Inc., najstarszą firmę projektową w mieście. W 1962 roku młody Hadley połączył siły z inną wychowanką parafii McMillen, siostrą, aby założyć Parish-Hadley, Associates, która pozostanie jedną najsłynniejszych domów projektowych XX wieku i rozpoczynają karierę takich projektantów jak Bunny Williams, Brian McCarthy i wielu więcej. W trakcie swojej kariery Hadley projektował domy dla: Babe i Bill Paley, Al Gore, Oscar de la Renta, Diane Sawyer i Brooke Astor.
Mówiąc o książkach, chociaż prawdopodobnie znasz Edith Wharton za pisanie takich klasyków, jak Wiek niewinności i Ethan Frome, pisarz był także utalentowanym - i upartym - projektantem. Wharton wyposażyła swoją posiadłość Massachussetts, The Mount i Rezydencja w Newport nazwana Land's End, do wymagających standardów. W 1897 roku wraz z architektem Ogdenem Codmanem Jr. Dekoracja domów (powszechnie uznawany za pierwszą książkę o projektowaniu wnętrz), podręcznik, do którego dekoratorzy nadal się odwołują.
Urodzony w Memphis Williams studiował w Los Angeles School of Art and Design oraz UCLA, zanim uzyskał pierwszą licencję architekt do pracy na zachód od Mississippi i pierwszy afroamerykański członek American Institute of Architekci. Williams był ulubieńcem hollywoodzkich gwiazd, z listą klientów obejmującą Lucille Ball i Frank Sinatra. Oprócz ponad 2000 domów prywatnych zaprojektował także wiele budynków edukacyjnych, miejskich i innych budynków publicznych (na zdjęciu przegląd planów szpitala Saint Augustine Westview).
Williams doskonale znał bariery rasowe w świecie projektowania: często komentował, że jego projekty dotyczą dzielnic lub budynków, w których on sam by nie był. pozwolił żyć, a nawet nauczył się szkicować renderingi do góry nogami, aby uwzględnić możliwość, że jego biali klienci nie chcieliby siedzieć obok niego, aby zobaczyć jego praca.
Draper utorował drogę dla odważnego, preppy stylu, który przetrwa do dziś. Urodzona w 1889 roku, w 1925 roku założyła swoją firmę, prawdopodobnie pierwszą firmę zajmującą się projektowaniem wnętrz. Chociaż miała wielu lojalnych klientów, jej charakterystyczny styl inspirowany regencją jest najbardziej widoczny w niektórych z najbardziej znanych hoteli w kraju, w tym w nowojorskim Carlyle i Sherry-Netherland oraz The Greenbrier w Zachodniej Wirginii, na zdjęciu (za które zarobiła najwyższe wynagrodzenie, jakie kiedykolwiek zapłacono dekoratorowi, 4,2 miliona dolarów). Teraz pod kreatywnym kierownictwem jej protegowanej, Carleton Varney, Greenbrier prezentuje niektóre z nich Charakterystyczne elementy Drapera: ściany w wyraziste paski, podłogi w czarno-białą szachownicę i oczywiście ona ikonowy Tapeta brazylijska. Chociaż Draper nie była znana z tego, że szczypała grosze na swoich projektach, potrafiła się utrzymać również w sferze stylu budżetowego: przez cały kryzys napisała kolumnę, Zapytaj Dorothy Draper, co sugerowało niedrogie aktualizacje dekoracji - takie jak pomalowanie drzwi wejściowych na świeży kolor.
Czule nazywany „Księciem Chintz” ze względu na częste używanie motyw kwiatowy, Buatta osiągnął swego rodzaju kultowy status dekoratora wśród maksymalistów, którzy uwielbiali jego nieskrępowane użycie frędzli, wstążek, wzoru i tekstury - oraz jego zamiłowanie do żółtego koloru. Na dowód nie szukaj dalej niż 2019 sprzedaż jego posiadłości w Sotheby's, gdzie designphiles i grandmillennials świat gorączkowo licytuje przedmioty, które niegdyś zdobiły jego domy. „Dom powinien rosnąć w taki sam sposób, jak rośnie obraz artysty” - powiedział kiedyś Buatta. "Kilka dabów dzisiaj, kilka więcej jutro, a reszta, gdy duch cię poruszy."
Chociaż często jest wspominany - i opisywany - jako architekt, to holistyczne spojrzenie Le Corbusiera na nowoczesność projekt oznaczał, że plany, które stworzył dla domów, nie pozostawiły żadnego cala kwadratowego, wewnętrznego ani zewnętrznego, bez uwzględnienia dla. Urodzony jako Charles-Édouard Jeanneret, szwajcarsko-francuski twórca był jednym z ojców założycieli nowoczesnego i międzynarodowego stylu, a w swojej pracy urbanistycznej i indywidualnej domy (w tym pokazana Villa Savoye), wyznawał przede wszystkim wiarę w funkcjonalność, tworząc domy, które były „maszynami do życia”, jak ogłosił w 1927 r. manifest Architektura Vers Une (w kierunku architektury). Le Corbusiera elementy mebli pozostają jednymi z najbardziej kultowych - i popularnych - projektów sprzedawanych obecnie.
Prawdopodobnie najsłynniejszy amerykański architekt w historii, Frank Lloyd Wright, podobnie jak Le Corbusier, zaprojektował z holistycznym podejściem, które określiło domy aż do wykładziny i tapicerki. Wright eksperymentował z wieloma stylami w swojej długiej karierze - od pionierskiej szkoły Prairie po domy z wpływami południowo-zachodnimi - ale kilka wątków przewija się przez cały czas. Wśród nich najbardziej godne uwagi jest głębokie uznanie i wpływ natury, zarówno w materiałach Wright włączone i kontekst, w jakim jego budynki wpisują się w ich krajobrazy (nie ma na to lepszego przykładu niż Spadająca woda) oraz nawiązania do kultury japońskiej w palecie i wrażliwości. Wright postawił na organiczny projekt i doskonałe wykonanie.
Biorąc pod uwagę jego ponadczasowy styl, nie powinno dziwić, że Duquette rozpoczął swoją karierę jako dekorator scenografii. Absolwentka Yale School of Theatre, Duquette stworzyła fantastyczne kostiumy i tła do filmów od lat 30. do 60. Jako zapalony podróżnik był znany z tego, że łączy w sobie zarówno motywy inspirowane z odległych miejsc, jak i przedmioty sprowadzane z zagranicy. Duquette posiadał wiele domów, ale arcydziełem jest Dawnridge, posiadłość Los Angeles, w której spędził większość czasu i która jest teraz utrzymywany przez jego protegowanego, Huttona Wilkinsona.
„Cottagecore”, nowo odkryta fascynacja wszystkim, czym jest styl country, ma swoje korzenie w Nancy Lancaster, amerykańskiej socjalistce, która została Brytyjczykiem. Kiedy Lancaster, urodzona jako Nancy Keene Perkins, poślubiła Ronalda Tree, para przeniosła się do Kelmarsh Hall, gdzie Lancaster przystąpili do renowacji z pomocą Sybil Colefax, założyciela brytyjskiego domu projektowego Colefax & Fowler z Johnem Ptasznik. Zdobyła uznanie za swój gust, aw 1944 roku Colefax sprzedał jej firmę, w której przejęła kreatywną kontrolę wraz z Fowlerem. W 1954 roku Lancaster i jej trzeci mąż, Claude Lancaster, kupili Haseley Court, który wyposażyła w sposób, który ilustruje definicję spokojnego angielskiego stylu wiejskiego, która pozostaje do dziś.
Baldwin rozpoczął karierę pracując dla Ruby Ross Wood. Kiedy umarła, przejął jej firmę - i kontynuował tradycję dekorowania (i ocierania łokci) amerykańskich ludzi z towarzystwa i twórców. Sławnie uczestniczył w czarno-białym balu Trumana Capote'a w hotelu Plaza, a na liście jego klientów znalazł się Cole Porter, Bunny i Paul Mellon, Jacqueline Kennedy Onassis, Babe i Bill Paley, Pauline de Rothschild, Greta Garbo i Diana Vreeland. Dla Vreelanda, sławnego Moda redaktor, Baldwin stworzył swoje najbardziej kultowe i najtańsze wnętrze: salon całkowicie owinięty czerwoną tkaniną i wyposażony w skoordynowane cynobrowe meble i akcenty. „Chcę, żeby moje mieszkanie wyglądało jak ogród” - powiedział Vreeland - „ogród w piekle!”
Zanim został dekoratorem, William Haines był odnoszącym sukcesy aktorem, pracującym zarówno dla MGM, jak i Columbia Pictures. Ale w obliczu możliwości zaprzeczyć, że jest gejem lub rzucić biznes, opuścił Hollywood w 1935 roku, zakładając studio projektowe, w którym tworzył wnętrza i meble dla wielu swoich byłych koledzy - wśród nich Joan Crawford, Gloria Swanson, Carole Lombard i Marion Davies - i inni zamożni klienci (w tym Betsy Bloomingdale, której dom jest pokazany, oraz Ronald i Nancy Reagan).
Jeśli myślałeś, że białe wnętrza to ostatni trend na Instagramie, przedstawmy Ci Syrie Maugham. Brytyjska dekoratorka zasłynęła w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku dzięki swoim monochromatycznym pokojom, które były wyraźnym odejściem od cięższych stylów z początku XX wieku, zwłaszcza w Anglii. W 1930 roku Maugham rozszerzyła swoje londyńskie studio projektowe, otwierając biura w Chicago i Nowym Jorku - a wraz z ekspansją nadeszła wprowadzenie jej charakterystycznego stylu do stanów, gdzie jej klientami byli: Wallis Simpson, Elsa Schiaparelli, Babe Paley i Bunny Mellon. Maugham zrezygnowała z całkowicie białego wyglądu w latach trzydziestych, ale pozostaje to styl, z którego jest najbardziej znana.
Chociaż David Hicks zasłynął ze swoich kolorowych pokoi, zaczął dużo projektować mniejszy: jego pierwszą pracą po pobycie w armii brytyjskiej było rysowanie opakowań płatków śniadaniowych do reklamy agencja. Niedługo potem zaczął projektować restauracje w Londynie, a następnie domy prywatne. W latach 80. pracował w piętnastu krajach. Hicks był znany ze swojego żywiołowego wykorzystania kolorów i wzorów - wiele z jego projektów tkanin i dywanów jest nadal uwielbianych przez maksymalistów. „Mój największy wkład” - napisał David Hicks on Living - With Taste, „miało pokazać ludziom, jak używać odważnych mieszanek kolorów, jak używać wzorzystych dywanów, jak oświetlać pokoje i jak łączyć stare z nowymi”
Urodzona w nowojorskich górach Catskill Candace Wheeler była mistrzynią kobiet w projektowaniu i rzemiośle. W 1877 roku, zanim naprawdę zaistniał zawód projektowania wnętrz, założyła Towarzystwo Sztuki Dekoracyjnej w Nowym Jorku, aby zachęcić kobiety do utrzymania się poprzez sztukę dekoracyjną i praca ręczna. W następnym roku założyła New York Exchange for Women's Work, która zapewniła kobietom infrastrukturę do sprzedaży ich twórczości. W 1879 roku połączyła siły z Louis Comfort Tiffany, aby założyć firmę dekoratorską Tiffany & Wheeler, który zaprojektował tak znane nowojorskie przestrzenie, jak Union League Club i Veterans 'Room at the Zbrojownia. Wheeler zaprojektowała również mnóstwo tekstyliów za pośrednictwem Associated Artists, firmy tkaninowej, którą założyła w 1883 roku. W 1920 roku napisała podręcznik projektowania Zasady projektowania.
Jean-Michel Frank nauczył świat, że proste nie musi oznaczać minimum. Francuski projektant jest zapowiadany za swój opływowy, minimalistyczny styl, ale przyjrzyj się bliżej i zobaczysz, że we wszystkim jest głębia - projektant nadał priorytet cicha materialność nad jasnym kolorem lub głośną ornamentacją, projektowanie prostych krzeseł z miękkiej skóry lub biurka z shagreen (jak to, na zdjęciu). W 1935 roku otworzył paryski sklep, dzięki czemu jego wnikliwemu oku trafiła klientela - wkrótce potem wyposażał domy w rodzinnej Francji i za granicą. Był znany ze współpracy z artystami i wyjątkowej dbałości o szczegóły każdego dzieła we wnętrzach.
Po studiach w Boston School of Fine Arts i New School of Design, Harold Curtis Brown pracował dla rzeźbiarza Lorenzo Harris w Paryżu, zanim osiadł w Nowym Jorku. Tam stworzył artystyczne wnętrza dla niektórych z najsłynniejszych miejsc renesansu Harlemu, w tym Cotton Club, gdzie pokrył ściany żywymi freskami. Wyposażył także wnętrza hotelu Navarro na Manhattanie.
Być może nie ma projektanta bardziej związanego z historią Ameryki niż Mark Hampton. Na początku swojej kariery Hampton pracował dla Davida Hicksa, Sister Parish i Eleanor Stockstrom McMillen Brown, zanim otworzył własną firmę w 1976 roku. Zaprojektował wnętrza co najmniej dla trzech prezydentów USA, a także dla Brooke Astor i Estée Lauder. Hampton był pod wpływem angielskiego stylu wiejskiego i klasycznych wnętrz, ale jego pokoje były całkowicie amerykańskie - i zawsze odzwierciedlały osobisty styl ich mieszkańców. Dziś jego córka, Alexa Hampton, prowadzi swoją firmę.
Jeśli wiesz, że dywany w panterkę są podstawą projektu, to Madeleine Castaing może za to podziękować. Francuski handlarz antykami i dekorator znany był z nakładania na siebie wspaniałych wzorów i ozdobnych dekoracji. Była także zagorzałym mecenasem sztuki, wspierając takich artystów jak Chaïm Soutine i Amedeo Modigliani, z których obaj malowali jej portrety. Chociaż Castaing zmarła w 1992 roku, niektóre z jej najsłynniejszych wzorów są nadal dystrybuowane przez Brunschwig & Fils.
"Pani. Brown była wspaniałą wiktoriańską damą o niesamowitym guście, ale miała wyraźną, zdecydowaną wizję ”- powiedział Mark Hampton The New York Times jego byłej szefowej po jej śmierci w wieku 100 lat. Brown założył McMillen w 1924 roku po ukończeniu studiów w Parsons i szkole sekretariatu - firma stała się jedną z najbardziej znanych w kraju, wykończenie wnętrz dla Babe i Billa Paleyów, Henry'ego Forda i bardziej zamożnych klientów, a także prywatne kwatery dla Johnson White Dom. W 1952 roku Brown został kawalerem Legii Honorowej przez rząd francuski.
Jeśli znasz Le Corbusiera, powinieneś znać Charlotte Perriand, która współpracowała z legendą projektowania i jego kuzynem Pierre'em Jeanneretem przy wielu z ich najbardziej znanych projektów. Kiedy Perriand po raz pierwszy zgłosił się do pracy w pracowni Le Corbusiera, odprawił ją słynnym słowem „nie haftujemy tu poduszek”. Jak na ironię, Perriand byłby siłą napędową najbardziej kultowych prac studia w dziedzinie architektury, wnętrz i mebli projekt. Perriand pasjonował się tworzeniem funkcjonalnych przestrzeni i postrzeganiem, które funkcjonują jako sztuka sama w sobie. Jej prace wciąż zyskują uznanie, na przykład na wystawie pokazanej na zdjęciu domu na plaży, który zaprojektował Louis Vuitton w Design Miami kilka lat temu.
„Czuję, że wypracowałem swój własny styl, który jest równie klasyczny i minimalistyczny jak styl lat trzydziestych odzwierciedla ”- powiedział Angelo Donghia o swoim wyglądzie, który był mocno zainspirowany wrażliwością Jean-Michela Szczery. Chociaż mieszkał mniej skromnie we własnym domu (na zdjęciu), Donghia celował w tworzeniu przestrzeni z nutami subtelnego luksusu dla klientów takich jak Ralph Lauren, Halston i nie tylko. Był także pionierem w projektowaniu na rynek masowy: w latach 60. założył & ViceVersa, salon wystawowy, który później przekształcił się w Donghia Textiles i do czasu jego śmierci w 1985 r. obejmował tkaniny, meble, wystrój wnętrz i Akcesoria.
Choć Norma Sklarek jest stricte architektką, miała swój udział w budynku znanym i często odwiedzanym przez wielu projektantów: Pacific Design Center, które stworzyła wraz z Césarem Pelli. Sklarek była pierwszą czarnoskórą kobietą, która została licencjonowanym architektem zarówno w Nowym Jorku, jak i Kalifornii, a także pierwszą posiadającą własną praktykę.