Rozmowa na temat poduszek nie jest niczym nowym, ale jeśli jesteś purytańskim rodzicem, a twoja córka ma konkurenta, to w jaki sposób pozwalasz młoda para, aby osiągnąć emocjonalną intymność dzielenia łóżka bez zachęcania do jakichkolwiek śmiesznych interesów poza małżeństwem? To naprawdę tylko kwestia dodania dodatkowego łóżka: deski do wiązania.
Chociaż nie jest w 100% gwarantowana (mimo wszystko można było skoczyć na deskę), plansza - przeznaczona do umieszczenia na środku podwójnego łóżka - stanowiło fizyczną barierę przypominającą młodym o ich społecznych obowiązkach oczekiwania, przy jednoczesnym zachowaniu dobrego samopoczucia pod kocami drewno kominkowe).
Uważa się, że deski do wiązania wywodzą się z Europy Północnej, ale obecnie są zwykle kojarzone z purytanami z amerykańskich kolonii. Był to sposób, by młodzi mężczyźni i kobiety mieli trochę czasu na samotność, w czasach, gdy było to bardzo rzadkie dla wszystkich, nie tylko dla par. W końcu większość dużych purytańskich rodzin mieszkała w bardzo małych, prostych domach, więc prawdopodobne jest, że „randka” składała się z obiadu i biblijnych studiów z rodzeństwem.
Pomyśl, że XVII, a nawet XVIII wiek był okresem bez nadmiernego nacisku na więzi emocjonalne małżeństwo, więc musiało być miło, aby te pary miały okazję porozmawiać przez całą noc przed wyrażeniem zgody mecz.
I, jak się okazuje, deska do wiązania była przydatna do wszelkiego rodzaju dzielenia łóżek, które były konieczne. Istnieje wiele historycznych wzmianek o wiązaniu desek używanych w karczmach, w których nieznajomi mogą dzielić łóżko, a nawet w prywatnych domach, gdy podróżny potrzebuje miejsca do spania. Przynajmniej nie pozwoliłoby to kopnąć twojego współlokatora w nocy. Poręczny!
