Arts & Crafts: The Designs of William Morris

Wielka Brytania była pionierem pierwszej rewolucji przemysłowej. Od połowy XVIII wieku wynalazcy zaczęli opracowywać procesy zasilania maszyn parą. Wielka Brytania była doskonale przygotowana do prowadzenia industrializacji. Był nie tylko bogaty w złoża węgla, dosłownie zasypywany potrzebnym paliwem, ale także rozległe imperium w Afryce, Azji i obu Amerykach zapewniono mu dalsze zasoby i bogactwa.

Podczas gdy rewolucja przemysłowa wzmocniła Imperium Brytyjskie i napędzała jego gospodarkę, William Morris był doskonale świadomy swoich wad. Podział pracy w produkcji fabrycznej oznaczał, że robotnicy wykonywali odrętwiałe, powtarzalne zadania przez całe życie, począwszy od dzieciństwa, za bardzo niskie płace. Urbanizacja oznaczała straszne warunki życia w zatłoczonych slumsach. Z estetycznego punktu widzenia produkty rewolucji przemysłowej były ogólnie tandetnie produkowane, tanie i pozbawione wyobraźni imitacje stylów historycznych.
Dla Morrisa najgorszym aspektem industrializacji było wyobcowanie pracowników od produktów ich pracy. Tęsknił za wiekiem średnim, który wyidealizował jako czas, w którym pracownicy doświadczali radości z ich pracy, kiedy mieli uprawnienia w ramach systemu gildii i mogli projektować i produkować swoją pracę od samego początku koniec. Morris nienawidził zatem także produktów rewolucji przemysłowej: tanich, niepotrzebnych towarów, które zasadniczo sprowadzały robotników do pewnego rodzaju niewolnictwa.
Morrisa po raz pierwszy zainspirował na studiach historyk sztuki John Ruskin, którego filozofia skłoniła Morrisa do zmiany kierunku studiów i dążenia do zmian społecznych poprzez sztukę. Morris nie cierpiał współczesnej cywilizacji i wierzył, że reforma sposobu produkcji i produktów epoki przemysłowej z kolei zreformuje społeczeństwo. Tęsknił za prostym pięknem wyidealizowanego średniowiecza, kiedy rzemieślnicy współpracowali ze sobą we współpracy.
Po ukończeniu Oxfordu Morris zebrał przyjaciół architekta i artysty i założył firmę, później znaną jako Morris & Co. Morris wierzył, że „ty nie powinien mieć w twoim domu niczego, o czym nie wiesz, że jest przydatny lub że uważasz go za piękny. ”W dążeniu do swoich celów firma Morrisa zajmowała się sztuką dekoracyjną takich jak meble, gobeliny i witraże, a różni artyści i rzemieślnicy współpracują ze sobą, aby tworzyć rzeczy ręcznie, przy użyciu tradycyjnych metod i materiały.
Morris interesował się nie tylko średniowieczną kulturą europejską, ale ogólnie kulturami tradycyjnymi, w tym Persją i Światem Islamu. Spojrzał na te przedindustrialne kultury na „czystą” i „uczciwą” estetykę i poczucie budowy.
W latach 70. XIX wieku Morris spędzał dużo czasu na ręcznym pisaniu i naświetlaniu nowych wydań klasycznych tekstów, takich jak Rubajjat ​​Omara Chajjama (zdjęcie 14). Przetłumaczył i zilustrował także kilka nordyckich sag po dwóch podróżach na Islandię, gdzie studiował język i mitologię tradycyjnej kultury. Jego miłość do robienia książek trwała całe życie. W 1891 r. Założył wydawnictwo Kelmscott Press, które publikowało tradycyjne techniki z XV wieku nieco więcej masowo produkowanych wersji ręcznie wykonanych manuskryptów, które wyprodukował w latach 70. (zdjęcie 15).
Za życia Morris był bardziej wpływowy jako pisarz niż projektant, produkując manifesty i oryginalną poezję. Był oddanym socjalistą i pisał z pasją o rosnącej przepaści między bogatymi a biednymi, która została intensywnie przyspieszona przez uprzemysłowienie. Chciał zdemokratyzować sztukę, udostępnić dobry projekt wszystkim ludziom, ale ostatecznie swoje własne meble - wykonane skrupulatnie ręcznie, stosując najlepsze naturalne materiały - były zwykle zbyt drogie dla każdego oprócz bogatych przemysłowców Morris nienawidził. Mimo tej sprzeczności w jego pracy nie można przecenić wpływu Morrisa na projekt. Nie tylko ustanowił estetykę Arts & Crafts, ale, co ważniejsze, wprowadził poczucie moralnej świadomości do postindustrialny proces projektowania, który budzi wątpliwości dotyczące praw pracowników i odpowiedzialności za środowisko dzisiaj.