W przypadku przestarzałego przedmiotu wypukłe lustro przeżywa renesans. Ledwo co Elle Decor przechodzi bez klasycznej bulwiastej formy, dodając efektownego połysku do pokoju udekorowanego przez jednego ze współczesnych mistrzów Hollywood Regency lub Modern Classicism.
Wypukłe lustro faktycznie wchodzi i wychodzi z mody od XVIII wieku, kiedy producenci szkła w Ludwiku XIV Francja wymyśliła, jak wcisnąć szkło płaskie do dużych płaskich luster (umożliwiając słynną Salę Lusterek przy ul Wersal). Przed tą erą tylko Wenecjanie wiedzieli, jak robić płaskie lustra - w przeciwnym razie dmuchano je ręcznie - i wydaje się, że wypukłe lustra spełniały oczekiwaną funkcję dekoracyjną dodawania światła i odbicia wnętrza. Malarze użyliby również wypukłego lustra jako narzędzia perspektywy. Słynny portret Arnolfiniego z 1434 r. Jana van Eycka (zdjęcie 1) zawiera pierwszy znany obraz wypukłego zwierciadło, dołączone częściowo, aby pokazać umiejętności techniczne potrzebne do odtworzenia zniekształconego odbicie. Rama lustra to ostry sunburst, gotycki zwiastun przyszłych stylów.
Wypukłe lustro było uprzywilejowane w neoklasycystycznych regencjach i gruzińskich okresach w Anglii i Ameryce, na początku XIX wieku, często zwieńczone orłami i otoczone małymi kulami. To ten rocznik wypukłego lustra, który Dorothy Draper zawiesiła w Greenbrier pod koniec lat 40. XX wieku, i Billy Baldwin umieścił w mieszkaniu Diany Vreeland w Nowym Jorku w 1956 r. (Zdjęcie 2). Tony Duquette, mając obsesję na punkcie motywu sunburst, umieścił wypukłe kołpaki w ramkach sunburst, bezczelny, nowoczesny akcent na barokowym nadmiarze (zdjęcie 3).
Dzisiaj wypukłe lustro sunburst pozostaje popularnym wyborem do wstrzykiwania trochę gustownej piany do współczesne wnętrze, podczas gdy prostsze, geometryczne przykłady mogą zaoferować delikatnie męską trzeźwość (Zdjęcie 4). Wypukłe zwierciadła obu odmian można znaleźć w miejscach takich jak Jonathan Adler i Restoration Hardware (zdjęcie 5), a także wszędzie w sklepach z antykami.
(Zdjęcia: 1 Jan van Eyck, portret Arnolfiniego (1434): National Gallery, Londyn 2 Salon w mieszkaniu Diana Vreeland's Park Avenue, zaprojektowany przez Billy'ego Baldwina w 1955 roku: via Peak of Chic 3 ekrany Hubcap Tony'ego Duquette'a w jego domu, Dawnridge, odnowione przez Hutton Wilkinson około 2000 roku: Tony Duquette 4 Ostatnie wnętrze Miles Redd: Thomas Loof/Dom piękny 5 Sprzęt do przywracania lustro „Marisol”: Sprzęt naprawczy)
Anna Hoffman uzyskała tytuł magistra historii sztuki dekoracyjnej od Barda i jest obecnie instruktorem historii projektowania w Parsons.