Świat projektowania stracił legendę. W piątek Florence Knoll Bassett zmarł w wieku 101 lat na Florydzie. Architekt, projektantka i zwolenniczka humanizowanego modernizmu zmieniła sposób, w jaki pracujemy, i wyprodukowała niektóre z najbardziej kultowych mebli XX wieku.
Urodzona w Michigan w 1917 roku, w młodym wieku została osierocona, a jej opiekun wysłał ją do szkoły zaprojektowanej przez Eliel Saarinen w Bloomfield Hills, Illinois. Fascynował ją budynek; wiadomość wróciła do architekta i wkrótce towarzyszyła Saarinenowi i jego synowi Eero, wówczas studentowi architektury na Yale, podczas letnich wakacji w Finlandii.
Na studiach studiowała u Miesa van der Rohe, a swoją wczesną karierę spędziła w firmach takich jak Marcel Breuer. Hansa Knoll poznała w 1946 r. I przekonała go, że jego firma meblowa potrzebuje ramienia do projektowania. Wtedy zaczęła przekształcać się tam, gdzie pracujemy.
Zanim przyszła, ciężkie, ciemne lasy i zamknięte przestrzenie były normą w pomieszczeniach biurowych. „Nauczyła… dyrektorów, że biurko może być lekkie i dostępne, spełniając swoje zadanie, nie wyglądając jak rzeźbiona mahoniowa forteca”, New York Times
napisał o Knoll Bassett w 1964 roku.Współpraca między wpływowymi a markami jest wszędzie w 2019 roku, ale Knoll Bassett był pionierem. Udało jej się przekonać wszystkich znanych przyjaciół architekta, aby odeszli od budynków i zaprojektowali meble dla swojej firmy. Bez niej moglibyśmy nie mieć tulipanowego stołu Saarinena ani drucianych krzeseł Bertoii.
Po śmierci Hansa w 1955 roku i jej małżeństwie z Harrym Hoodem Bassettem w 1958 roku Florence spędzała więcej czasu w swoim domu w Miami. Ukończyła wnętrza dla First National Bank of Miami, H.J. Heinz Company oraz CBS Building, wycofując się ze swojej prezydencji w Knoll w 1960 r., I całkowicie z firmy w 1965 r. Jako kobieta była prekursorką innych kobiet, nie tylko w Knoll, ale w całym kraju.
Genialną rzeczą w estetyce Knoll Bassett jest to, że jest ona tak samo aktualna jak w latach 60. XX wieku: „Wydaje się, że wyróżnienie jej przede wszystkim jest czymś, co prawdopodobnie nie ma nic wspólnego z jej wykształceniem, architekturą czy czymś innym ”, Times 1964 profil czyta. „To jej nieomylny gust.”