Rose Cumming i oda ekscentrycznych

Kilka tygodni temu ubolewałem nad brakiem prawdziwych i pełnych pasji kolekcjonerów. W tym samym duchu postanowiłem napisać o znikającym ekscentryku. Co stało się z tymi osobami, które były dziwaczne, wiewiórcze lub wręcz dziwaczne? Oczywiście, skąd pochodzę, mamy uczciwy udział ekscentryków, którzy zajmują szczególne miejsce w naszych sercach. W końcu dobrze opowiadają historie rodzinne. Ale niestety są umierającą rasą.

A czy w świecie designu był ktoś bardziej ekscentryczny niż Rose Cumming? Wiele opowieści o tej sile natury. Po pierwsze był jej niezwykły wygląd. Puchnięta masa niebieskich włosów była pierwszą wskazówką, że ta kobieta nie jest kurczącym się fioletem (a może powinienem powiedzieć kurczący się barwinek). W target = "_ blank"> Legendarni dekoratorzy XX wiekuhttp://www.assoc-amazon.com/e/ir? t = the peakofchic-20 i l = as2 i o = 1 i a = 0385263619Mark Hampton napisał o czasie, w którym Cumming uczestniczył w imprezie w domu Siostry Parish w bardzo długiej jasnozielonej krepowej sukience, która była owinięta wokół jej talii złotym krawatem. A we włosach miała plastikowe paprociowe liście! Z pewnością nie mogłem tego zrobić, ale podziwiam ten wysiłek.

Pod względem pracy dekoratora wygląd Cumminga był trudny do zdefiniowania. W książce Najlepsze pokojehttp://www.assoc-amazon.com/e/ir? t = the peakofchic-20 i l = as2 & o = 1 i a = B0016FW05QCumming napisała, że ​​lubi gotyk, Chippendale, austriacki barok i wczesny wiktoriański, żeby wymienić tylko kilka okresów, które podziwiała. Uwielbiała „bujne rzeczy”, klatki dla ptaków, jedwabne tkaniny i czysty kolor. Jej niechęci były tak duże, jak jej się podobają: sztuczne belki na sufitach; tapeta figuralna (chyba że był to srebrny papier lub stary chiński); i stoliki kawowe. Aha, i wykładzina od ściany do ściany, chyba że była w sypialni lub na schodach. Kiedy Cumming urządziła pokój, miała tendencję do wrzucania do niej wielu swoich upodobań, co czyniło z niego tygiel stylowy. Ale w dziwny sposób wydawało się, że działa. Wiele razy jej praca była dość piękna, a przynajmniej niezapomniana. W swojej książce Hampton wykonał wspaniałą robotę, opisując tę ​​zagadkową postać. Zaznaczył, że „jej wersja rzeczywistości nie była podobna do żadnej innej”. Myślę, że to opisałoby większość nonkonformistów. Z pewnością maszerują w rytm własnych perkusistów, ale mają też odwagę swoich przekonań. Być może jest coś, czego można się nauczyć od Cumming i jej podobnych, plastikowych liści paproci i wszystkich innych.

Po raz pierwszy zobaczyłem te obrazy około 10 lat temu i nigdy ich nie zapomniałem. Ten salon znajdował się w brownstone Cumminga w Nowym Jorku. Cumming zdecydował się na użycie makabrycznych przedmiotów w tym pokoju, rzekomo jako „reakcję na zwykłe koncepcja piękna w dekorowaniu. ”Zwróć uwagę na nadruki Audubon nad kanapą przedstawiające zwierzęta ofiary. Kominek został ozdobiony talerzami węży. Niezwykłe zasłony były naprawdę indyjskimi sari. A co z tym niezwykłym abażurem? To indonezyjski parasol. To wszystko dość dziwne... ale też całkiem interesujące.

Sypialnia Cumminga przypominała lata dwudzieste XX wieku. Zasłony mają niebieską kulę, która w tym pokoju faktycznie działa na tle niebieskofioletowej metalicznej tapety. XVIII-wieczne łóżko perskiego dziecka zostało wykorzystane jako niski stolik. Hampton to napisał
Cumming wolała pokazywać swój dom w nocy. Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak musiał wyglądać ten pokój, zwłaszcza jeśli był oświetlony blaskiem świec?

Cumming może również udekorować pokoje, które były w sam dół wspaniałe. Jestem bardzo oczarowany tym pokojem, szczególnie tą czarną tapetą ze złotymi gwiazdami. Ten pokój był w domu Cumminga około 1929 roku.

Zdjęcia u góry: młoda Rose Cumming w salonie około 1930 r. Starszy Cumming pojawił się w artykule Harper's Bazaar w lipcu 1964 roku. Tutaj Rose została sfotografowana w jej legendarnym sklepie. Dziękuję bardzo życzliwemu czytelnikowi za dostarczenie mi tych dwóch zdjęć.