11 i 12 marca do 50 cali śniegu zamknęło Nowy Jork, Boston, Waszyngton i Filadelfię. Na Brooklynie gigantyczne zaspy śnieżne blokowały wejście do Wielkiej Opery.
Ta zamieć zrzuciła trzy stopy ciężkiego, mokrego śniegu i spowodowała, że dach Teatru Knickerbocker w Capitol zapadł się, nadając burzy swoją nazwę.
Wiatry o sile huraganu oraz śnieg sięgający do pasa zaskoczyły mieszkańców Nowej Anglii 5 lutego 1978 roku. Ludzie musieli wybierać między przechodzeniem przez burzę lub czekaniem w samochodach na zanik światła.
Ta wichura najpierw zrzuciła trzy metry śniegu na środkowy Atlantyk i północny wschód, a następnie ogrzała się do obfitych opadów deszczu i deszczu. The po powodzi wzrósł do rekordowego 13,5 stóp w Pensylwanii.
Uderzająca w wakacyjny weekend burza zamknęła miasta na wschodnim wybrzeżu od Waszyngtonu po Boston. Tutaj kaczki w Central Parku aklimatyzują się w zaśnieżonych warunkach.
W tym wybuchu szybko spadały podmuchy, a Boston co godzinę zgłaszał trzy do pięciu cali białych rzeczy.
Chociaż technicznie nie kwalifikował się jako zamieć, ten skoncentrowany szkwał koncentrował się bezpośrednio na Wielkim Jabłku. Stacja pogodowa w Central Park Zoo zarejestrowała 26,9 cali śniegu, pobijając rekord miasta.
Prezydent Obama nadał tym dwóm kolejnym burzom pseudonim i łatwo zrozumieć, dlaczego. Śnieg pokrył połowę kraju, a rekordy padają w Waszyngtonie. Tutaj kobieta w rakietach śnieżnych w centrum handlowym.
Podróżujący w święta siedzieli godzinami, kiedy linie lotnicze anulowały ponad 7 000 lotów podczas 26 grudnia zamieci. Opady spowodowały zamknięcie wielu lotnisk i sparaliżowanych pociągów, metra i dróg.
W Chicago z dnia na dzień pojawiło się 20 cali, co pozwoliło tej kobiecie zjechać na pustej Michigan Avenue następnego dnia rano.